Splatch’s devblog

Ostatni wpis na tym blogu miał miejsce ponad 7 lat temu. W sumie nic dziwnego, ponieważ w poprzedniej notce pojawiła się informacja o jego przeniesieniu. Martwi mnie ilość linków dodanych nie tylko w postach, ale przede wszystkim w komentarzach, które są od bardzo dawna nieaktualne.

Już w chwili pisania poprzedniego posta musiałem dość mocno przefiltrować odnośniki do polecanych stron znajomych, którzy zajmowali się programowaniem. Teraz chyba z dużym powodzeniem mógłbym usunąć wszystkie linki które podawali autorzy komentarzy, ponieważ praktycznie wszyscy przestali prowadzić i utrzymywać swoje strony.

Oczywiście sam nie jestem lepszy, ponieważ ta wersja bloga nie jest pierwszą. Jeśli dobrze kojarzę to od 2003 roku prowadziłem 2 blogi, aby ostatecznie wylądować tutaj. Treść poprzednich nie została zarchiwizowana, przepadła. Spora część treści na tym blogu również utraciła swoją wartość jako że jest (w chwili pisania tego zdania) w wieku od 13 do około 10 lat, nie mniej jest ona cały czas utrzymywana online, jako swego rodzaju pamiątka a także punkt odniesienia dla wizytujących. PHP, o którym jest sporo notatek ewoluowało, chociaż mimo utraconego kontaktu z tym językiem, wciąż widzę sporo z jego dawnych bolączek.

Pamiętam jak w 2006 lub siódmym roku, kiedy pracowałem stacjonarnie w jednej z firm zajmującej się telematyką odwiedziłem kolegę. Jego syn miał wówczas kilka lub kilkanaście miesięcy. Nie dalej jak w czerwcu tego roku spotkałem go na konferencji wraz z synem, który również pasjonuje się programowaniem.
Wspominam o tym, ponieważ gro z nas, osób które publikowały 10 lat temu, ma lub planuje mieć dzieci. Nasi rodzice i ich przyjaciele mieli wspomnienia z tego jak wspinali się po drzewach, chodzili na zabawy lub koncerty i wspólnie spędzali czas. My również w dużej mierze takie wspomnienia mamy. W tym wszystkim jest jednak jeszcze jedna, dość istotna rzecz. Nasi rodzice mieli po kilka fotografii z kluczowych dla ich, lub ich bliskich życia, momentów. Można powiedzieć, że te papierowe, czasami już wyblakłe zdjęcia są niczym analogowe przełączniki. Utkwiły w jednym stanie. Sam z rozrzewnieniem rozpamiętuję “stan otoczenia”, moich bliskich lub mnie samego utrwalone dzięki kliszy, gdy jakieś zamierzchłe fotki wpadają mi w ręce.
W dobie cyfryzacji mamy tak wiele zdjęć w tak wielu momentach, że ich wartość kompletnie się zdezawuowała. Są one w dużej mierze bezwartościowe. Co więcej, owe cyfrowo utrwalone stany są podatne na wiele zagrożeń, które atakują systemy. Mamy więc wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa typu ransomware, uszkodzenie telefonu czy też dysku lub bardziej prozaiczne – takie jak utracone hasło do serwera gdzie cyfrowa kopia została zapisana.

Dlatego tak ważne jest pielęgnowanie cyfrowych materiałów, które są wokół nas. Nie tylko fotografie, które są rozmazane i niewyraźne, ale również nasze cyfrowe przemyślenia, zamierzchły kod i nieudane programy mogą przetrwać i stać się naszym dziedzictwem. Dalekie od doskonałości są świadectwem naszego człowieczeństwa.